Circle of life
De dag dat een klein manneke deze aarde verlaat om aan een volgende reis te beginnen, terwijl in een ander gezin een klein manneke besluit dat deze dag een goed begin is om zijn aardse leven te beginnen. En dan komt ‘the circle of life’ wel heel dichtbij….
Vlak nadat ik het nare bericht van het verlies van het kleine ventje krijg, heb ik een sessie bij een vriendin van mij. Nu moet je weten dat ik niet heel makkelijk beelden krijg in een visualisatie, bij mij zijn het vaak woorden of gevoelens. Maar bij haar gebeurt er iets heel bijzonders:
Engel
Ik lig op de massagetafel en heel duidelijk zie ik opeens een gigantische engel achter mij met enorme vleugels. Ze brengt haar vleugels bij elkaar tot aan mijn hart en dat zie ik daarin een lief, klein jongetje liggen. Ze beschermt hem liefdevol met haar vleugels. En op dat moment beginnen de kerkklokken te luiden (in het echt). En bij elke klank zie ik hoe de engel en het jongetje steeds hoger en hoger gaan, totdat ik ze niet meer kan zien.
En als ik bij Miranda de deur uit ga, zie ik dit plaatje. En het is precies hoe ik het ervaren heb. Geertje van de Zijpp heeft deze tekening gemaakt en noemde het “Engel van de kinderen”. En ik weet: “Er wordt voor ons en onze kinderen gezorgd.”
Heaven is for real
Toevallig heb ik eerder deze week de film “Heaven is for real” gekeken, waarin een jongetje van 4 een bezoek brengt aan het leven hierna (en hiervoor 😉 tijdens een operatie. Een prachtige film die erg resoneert bij mij.
Sprookje van de dood
Een jaar of 4 geleden kwam ik namelijk in aanraking met het boek “Het Sprookje van de Dood” waarin het verhaal wordt verteld van hoe het zou kunnen zijn.
In een notendop gaat het boek erover dat we eigenlijk voor de conceptie al besluiten wat ons levensverhaal gaat worden. En dat we zelf onze leermeesters (voor alle lessen in het leven) uitkiezen. Als we geboren worden, zijn we alles vergeten. En we doen er alles aan om het ons in het aardse leven weer te herinneren.
Ik heb dit voor waarheid aangenomen. Omdat het mij vertrouwen en rust geeft. En natuurlijk doet dat niets af aan het verdriet en de machteloosheid die ik voel als ik meeleef met de ouders die hun kindje moeten missen. Die ze nooit meer kunnen knuffelen. Die het moeten doen met de herinneringen die dit bijzondere mannetje achterlaat. Letterlijk en figuurlijk hartverscheurend. Ik ben dankbaar dat ik mij niet kan voorstellen hoe dit moet voelen….
Daartegenover staat de blijdschap, het geluk en de onvoorwaardelijke liefde die ik voel als ik met mijn aandacht naar de kersverse ouders ga. De dag dat de liefde tussen man en vrouw tastbaar, voelbaar en zichtbaar wordt. Nog wennen aan elkaar, overspoeld worden door de liefde, kwetsbaar en zeker tegelijk. Opeens weten wat ècht belangrijk is…..
Voor iedereen die het op dit moment nodig heeft wens ik licht, liefde, vertrouwen en wijsheid.
Lieve Agnes..ook ik haal al jaren mijn ” houvast” aan het mooie boekje,het sprookje van de dood”..Het sterkt allerlei levens ( en doods ) thema’s en op een een diepe laag voel ik dat dat het is..het zieltje dat besluit om terug te gaan bij wat wij overlijden noemen of vroeggeboorte,miskraam,ook ik heb 2x zo’n ervaring gehad en o wat een troost geeft dat boekje..misschien een idee om het kado te doen aan de in-verdrietige ouders? Wat heb je het mooi verwoordt..en het visioen,zo kloppend! We bedenken dus van te voren ons scenario,lijkt simpel,maar naarmate ik ouder word voelt het steeds meer als waar en ervaar ik het als grote ondersteuning..Dank voor het delen lieve Agnes..?
Dank je wel lieverd, en een fijne tip. Voelt nu nog iets te vroeg, maar ga ik zeker doen….