Do we chase the dolphins or are they playing with us?
Het is 5:30 uur, de wekker gaat. We gaan dolfijnen spotten. Of achterna zitten? Met welke intentie worden deze tripjes aangeboden? De toerist komt uiteindelijk voor de dolfijnen. En dat is wat de kapitein van de mini-bootjes ze wil geven. En dan ook nog vanuit die hoek waar de mooiste foto’s gemaakt kunnen worden.
Dus gaan we op pad. Met gemengde gevoelens. De mens neemt al zoveel ruimte in op de aarde, ten koste van het leefgebied van de dieren. Maar we willen het gaan ervaren. En het onze kinderen laten ervaren. Dolfijnen hebben zo’n magische energie bij zich, dat hebben Jeroen en ik wel mogen ervaren in Hawaii. Vanaf het strand het water in en zwemmen met de dolfijnen, die vanzelf naar je toekomen, of niet. En dat is dan waar je het mee te doen hebt.
Als we een kwartiertje aan het varen zijn, in een super schattig bootje, zien we ze in de verte al. Samen met nog ongeveer 30 andere schattige bootjes ;-). Zodra de dolfijnen gespot worden, vliegen de bootjes er met z’n allen op af. En dat raakt ons. Wij vragen degene die vaart of hij juist de andere kant op wil varen, wij vertrouwen er wel op dat ze naar ons toe komen. Maar helaas, het enige engels wat de beste man spreekt is: “You like snorkling, I can bring you” 😉 Dus hebben we het te doen met de regels van het spel.
In mijn hart
De dolfijnen zijn overal, het zijn er enorm veel. Ze zwemmen naast de boot en ik begin te huilen. Deze bijzondere dieren raken mijn hart, telkens weer…
En dan besef ik mij dat ik een keus heb:
- Ik blijf de jagende energie voelen en dan is dit een verloren tripje
- Ik verander mijn wereldbeeld en laat de energie van deze dieren volledig binnen komen
Pfff… alsof ik een keus heb, de dolfijnen zitten allang in mijn hart 😉
Ik verander dus mijn wereldbeeld. En dan word ik bevestigd in wat ik zie gebeuren. De dolfijnen blijven bij de boten, komen omhoog, doen heel zeldzaam nog een kunstje. Wat een heleboel ‘oooh’ en ‘aaaah’ veroorzaakt. Uit ervaring weet ik dat deze dieren moeiteloos een heel eind weg zwemmen. Die kunnen wij echt niet bijhouden met deze schattige bootjes.
Are they playing with us?
Dolfijnen zijn enorm slimme beesten. Zou het zo kunnen zijn dat ze zich hier vertonen om de Balinese vissers een beter leven te geven? Dat ze daadwerkelijk van het toerisme kunnen leven en niet per se hoeven te vissen met enorme netten? Zou het zo kunnen zijn dat ze met ons aan het spelen zijn? Ze laten zich even zien, de boten gaan erop af, ze verdwijnen weer onder water om een stuk verder weer om hoog te komen. In gedachten hoor ik ze onder water giechelen met elkaar. Zou het zo kunnen zijn dat ze genieten van de aandacht, de aaaaahhhhh’s en de oooohhh’s?
I like to believe that…
Deze dolfijnen zijn vrij om te gaan en te zwemmen waar ze willen. In hun eigen omgeving kunnen ze hun kunsten vertonen en een glimlach veroorzaken op de mensen om hun heen. Wij hebben er in ieder geval van genoten, en zeker voor onze kids een ervaring om nooit meer te vergeten…. En Jeroen? Die heeft er natuurlijk weer een fantastisch filmpje van gemaakt:
Thank you beautiful spirits, you are in my heart!
