5.14 uur, ik ben al een paar uur wakker. Sterker nog, ik geloof niet dat ik al veel heb geslapen vannacht. Er gaat een soort van alifeness door mijn lijf heen, alles in mij zegt: “Ga eruit, ga schrijven.” En dan mijn ratio ertegenin: “Dan ben je morgen niets waard, je moet ‘s nachts slapen. Morgen weer een drukke dag met de kids…” Pfff…. vermoeiender dan er gewoon uitgaan.
En nu zit ik hier in de stilte, niemand om mij heen. De wereld slaapt nog. En ik voel mij dankbaar.
Waarover?
Binnen in mij is mijn zieltje nu heel hard op en neer aan het springen: Jippie, ze gaat weer schrijven.En wat dan te schrijven? Over vandaag bijvoorbeeld, of beter gezegd gisteren. Wat een heerlijke, fantastische dag zeg. Zoveel om dankbaar voor te zijn:
Een verademing….
Het begon ‘s morgens al. Voor het eerst wakker worden in onze pas opgeknapte slaapkamer. Oké, gordijnen zijn handig, maar als je je ogen opendoet en direct een fantastisch uitzicht door de schuifpui ziet, daar is ook iets voor te zeggen. Kopje koffie op bed en daar hoor ik de achterdeur. Daar is ze…. onze rots in de branding, onze hulp. Die ervoor zorgt dat wij een stok achter de deur hebben om het huis op te ruimen zodat zij overal bij kan. Zij is een verademing. En ik weet dat ik aan het begin van de middag weer in een nieuw huis thuis kom.
Ik ga met de kinderen naar de film, Dummie de mummie. Geen idee waar het over gaat, kids wilden graag en ik ben wel fan van Nederlandse films. En in 2D, ook niet onbelangrijk fijn…. En dan zit ik daar met m’n 3 bloedjes, ieder op zijn/haar eigen manier van de film aan het genieten. En ik geniet dubbel en dwars mee. Een hele mooie film, een aanrader!
Onderweg naar de film kom ik een dierbare vriend van heel, heel vroeger tegen. Elkaar meer dan 20 jaar niet gezien en het is alsof de tijd even stil heeft gestaan.
Heart Gathering
En dan is er ‘s avonds de Heart Gathering in het MindCenter. Ramya -bij wie ik vorig jaar de jaartraining volgde en nu assistent ben- doet een tour door Nederland en ik vroeg haar om een avond in Vianen te verzorgen, omdat ik graag mijn dierbaren wilde laten kennismaken met haar manier van werken.
En jeetje, wat vond ik dat spannend. Mijn moeder en mijn zusje, 3 van mijn beste vriendinnen, andere dierbare vriendinnen en nog een heleboel die ik niet kende. En wat voelde het kwetsbaar om hun in ‘mijn wereldje’ binnen te laten. En fijn tegelijk. En wat weet Ramya een fijne energie neer te zetten, bewegend in de energie van de sisters die voor het eerst waren en de meer ‘ervaren’ sisters. Daar maak ik een diepe buiging voor. Voor haar, en voor alle vrouwen die er waren.
En dan kom ik na zo’n avond voldaan thuis. En dan zie ik mijn allerallerallerdierbaarste vriendin en mijn allerallergrootste liefde aan een wijntje, na te praten over de gathering. En I feel blessed. Heel erg blessed, overspoeld door alle mooie dingen om mij heen.
En ja, dan kan ik dus niet slapen…. Logisch toch????
