Purenes

(meer…)

(meer…)

Mag ik jullie voorstellen aan mijn vriendje de komende week? Vriendje omdat ik gelukkig de navigatie van thuis heb meegenomen en ik het heel rustgevend blijk te vinden dat een mannenstem mij de weg wijst 😉  (meer…)

Een ochtend bij de kapper. Hoewel ik een geweldig gezellige kapper heb, blijf ik het toch zonde vinden van mijn tijd. Er zijn tenslotte zoveel ‘moetjes’ en nuttige dingen te doen…

(meer…)

What’s the best present you can give to someone?

Het is een veel gehoorde uitspraak: Pas als mannen echt present (aanwezig) zijn, kunnen vrouwen zich overgeven. Men doelt hiermee vooral op de seksuele relatie, maar ik heb gemerkt dat dit voor zoveel meer gebieden geldt.

(meer…)

Wat hebben we een avonturen beleefd in Ubud en omgeving in de afgelopen meivakantie. Dankbaar voor alle tips die we kregen van iedereen die ooit op Bali is geweest. En daarom ook dit verhaal. Omdat wij heel graag onze do’s en don’ts met jullie delen.  (meer…)

Do we chase the dolphins or are they playing with us?

Het is 5:30 uur, de wekker gaat. We gaan dolfijnen spotten. Of achterna zitten? Met welke intentie worden deze tripjes aangeboden? De toerist komt uiteindelijk voor de dolfijnen. En dat is wat de kapitein van de mini-bootjes ze wil geven. En dan ook nog vanuit die hoek waar de mooiste foto’s gemaakt kunnen worden.

Dus gaan we op pad. Met gemengde gevoelens. De mens neemt al zoveel ruimte in op de aarde, ten koste van het leefgebied van de dieren. Maar we willen het gaan ervaren. En het onze kinderen laten ervaren. Dolfijnen hebben zo’n magische energie bij zich, dat hebben Jeroen en ik wel mogen ervaren in Hawaii. Vanaf het strand het water in en zwemmen met de dolfijnen, die vanzelf naar je toekomen, of niet. En dat is dan waar je het mee te doen hebt.

Als we een kwartiertje aan het varen zijn, in een super schattig bootje, zien we ze in de verte al. Samen met nog ongeveer 30 andere schattige bootjes ;-). Zodra de dolfijnen gespot worden, vliegen de bootjes er met z’n allen op af. En dat raakt ons. Wij vragen degene die vaart of hij juist de andere kant op wil varen, wij vertrouwen er wel op dat ze naar ons toe komen. Maar helaas, het enige engels wat de beste man spreekt is: “You like snorkling, I can bring you” 😉 Dus hebben we het te doen met de regels van het spel.

In mijn hart

De dolfijnen zijn overal, het zijn er enorm veel. Ze zwemmen naast de boot en ik begin te huilen. Deze bijzondere dieren raken mijn hart, telkens weer…

En dan besef ik mij dat ik een keus heb:

1. Ik blijf de jagende energie voelen en dan is dit een verloren tripje
2. Ik verander mijn wereldbeeld en laat de energie van deze dieren volledig binnen komen

Pfff… alsof ik een keus heb, de dolfijnen zitten allang in mijn hart 😉

Ik verander dus mijn wereldbeeld. En dan word ik bevestigd in wat ik zie gebeuren. De dolfijnen blijven bij de boten, komen omhoog, doen heel zeldzaam nog een kunstje. Wat een heleboel ‘oooh’ en ‘aaaah’ veroorzaakt. Uit ervaring weet ik dat deze dieren moeiteloos een heel eind weg zwemmen. Die kunnen wij echt niet bijhouden met deze schattige bootjes.

Are they playing with us?

Dolfijnen zijn enorm slimme beesten. Zou het zo kunnen zijn dat ze zich hier vertonen om de Balinese vissers een beter leven te geven? Dat ze daadwerkelijk van het toerisme kunnen leven en niet per se hoeven te vissen met enorme netten? Zou het zo kunnen zijn dat ze met ons aan het spelen zijn? Ze laten zich even zien, de boten gaan erop af, ze verdwijnen weer onder water om een stuk verder weer om hoog te komen. In gedachten hoor ik ze onder water giechelen met elkaar. Zou het zo kunnen zijn dat ze genieten van de aandacht, de aaaaahhhhh’s en de oooohhh’s?

I like to believe that…

Deze dolfijnen zijn vrij om te gaan en te zwemmen waar ze willen. In hun eigen omgeving kunnen ze hun kunsten vertonen en een glimlach veroorzaken op de mensen om hun heen. Wij hebben er in ieder geval van genoten, en zeker voor onze kids een ervaring om nooit meer te vergeten…. En Jeroen? Die heeft er natuurlijk weer een fantastisch filmpje van gemaakt:

Thank you beautiful spirits, you are in my heart!

Nee, niet schrikken… Je hebt niets gemist… Dit gaat over mijn nieuwe website die het levenslicht vrijdag gaat zien…

In 2014 ben ik met PureNes in het diepe gesprongen en zonder ook maar een huisstijl of zelfs een logo te hebben, ben ik gestart onder het motto #whywait. Maar nu was daar dus het moment aangekomen om verder te gaan met PureNes, om verder te ontwikkelen en daadwerkelijk een mooi product te maken dat online te bewonderen is voor bezoekers.

9 maanden geleden

Het was 9 maanden geleden, op donderdag 2 juli 2015. Ik heb een afspraak met Rosanne van Stylvol Creatie. Voorafgaand aan deze afspraak heb ik al huiswerk gedaan. Een moodboard gemaakt van lettertypes, kleuren en stijlen. En ik werd uitgedaagd om na te denken wat mijn doel was van de website. En wat ik verder met PureNes wil gaan ontwikkelen. Ik voelde gelijk een JA om met Rosanne te gaan werken. Een jonge, enthousiaste meid die kennis heeft van programmeren èn van ontwerpen.

Tijdens dat gesprek is daadwerkelijk het zaadje geplant. Rosanne luistert goed naar de wensen en kan deze fantastisch vertalen naar een concept. Wanneer ik wilde dat de website klaar was? Nou, ik zou het leuk vinden om met mijn verjaardag online te gaan (ahum, 30 september dus..)

Dat bleek iets te optimistisch. Wat ik mij niet besefte was dat het maken van een website vergelijkbaar is met een zwangerschap en dat ik daadwerkelijk de hele zwangerschap mocht uitdragen (incl. een week over tijd).

Bevruchting

Afijn, de bevruchting had plaatsgevonden en daar was dan de eerste echo. Er was daadwerkelijk een voorstel voor een logo. En na wat heen-en-weer mailen was daar mijn enige, echte logo. Mijn hart ging er sneller van kloppen. PureNes had vanaf nu een gezicht, een beeld.

Het was tijd om de kamer te bestellen vanwege de levertijd, bij wijze van spreken dan ;-). En zo kwam er een voorstel voor de website, waarbij lettertypes moesten worden uitgezocht, kleuren, kopjes en teksten. En dan heb ik het nog niet eens over de inrichting, de daadwerkelijke tekst.

Foto’s

Zo’n proces verdient natuurlijk ook een mooie herinnering. Dus kwam daar het moment dat er foto’s gemaakt mochten worden. Om straks een gezicht te hebben, letterlijk en figuurlijk. Voor mij heel spannend, wat ik al gedeeld heb in “Zichtbaar worden, hoe moeilijk kan het zijn”. Het resultaat is prachtig. De foto’s werden in de website geplaatst en het geheel werd steeds duidelijker zichtbaar.

Alles erop en eraan

De 20-weken echo: de website staat zo goed als… En wauw, alles zit er op en eraan. Ze groeit gestaag en is helemaal gezond. Ik ben enorm dankbaar en merk dat het er zo anders uitziet dan dat ik van tevoren had kunnen denken. Waren in juli de blogs nog het belangrijkste op de homepage, nu blijkt dat de producten en agenda een enorme ontwikkeling hebben doorgemaakt.

Het is tijd om het kamertje in te richten en langzaam voor te bereiden op de bevalling. De website moet gevuld worden. Met teksten. Daar waar de woorden normaal als vanzelf uit mijn vingers vloeien, blokkeer ik aan alle kanten. Zullen de hormonen wel zijn 😉 En ik merk dat ik niet zo goed kan werken met een deadline, ook een mooi inzicht. Uiteindelijk laten we de deadline los en begint het weer te stromen. Tja, en wat zegt zo’n uitgerekende datum nou eigenlijk, er kan zomaar een marge van 4 weken ontstaan 😉

Het inrichten van de website is enorm leuk om te doen. Ik krijg enorm veel inspiratie en wil alles via dit medium delen. Naast de producten, blogs en agenda maak ik een extra pagina aan. Essentials; films, boeken, eten en essentiële oliën die ik gebruik. Alles waar ik blij van word en graag met je wil delen.

Geboortekaartje

En dan, het geboortekaartje… Ik wil immers aan de hele wereld ‘mijn kindje’ laten zien. En ervoor zorgen dat je een band krijgt met mijn kindje. Dat je het van dichtbij mag zien groeien en ontwikkelen, stapje voor stapje. En dus wil ik iets weggeven als je op kraambezoek komt. Een E-tool die ik zelf gebruik om meer balans in mijn leven te creëren. Om inzicht te krijgen welk gebied op een bepaald moment de meeste aandacht nodig heeft. Het Wheel of Life. Als je je straks op http://www.purenes.nl inschrijft voor de nieuwsbrief kun je deze gratis downloaden.

Zo, alles is klaar voor de bevalling. Natuurlijk loop ik 3 x per dag door het kamertje heen. En vallen me nog kleine dingen op. En moet er ‘last-minute’ nog van alles geregeld worden. Of aan de inrichting worden gedaan. Want iets in mij wil het helemaal ‘perfect’ doen. En dat is met een naderende bevalling natuurlijk niet heel handig. Dus besluit ik bij deze om te gaan genieten van de komende 3 dagen. Dat het niet perfect hoeft te zijn. Dat het na 8 april pas ècht begint. Dat jullie mij tips gaan geven als jullie mijn ‘kindje’ hebben bewonderd. En dat het nu noodzakelijk is om te ontspannen. Omdat vanuit de ontspanning de creatie en de moeiteloosheid ontstaat.

Nog 3 dagen geduld… Vrijdag 8 april mogen jullie op kraambezoek komen… Ik hoop dat jullie allemaal komen kijken, ik kan bijna niet wachten…

Oh ja… Zelf heb ik het geluk ervaren om 3 gezonde kinderen te mogen krijgen en natuurlijk is de creatie van http://www.purenes.nl niet te vergelijken met het in verwachting zijn van een heel nieuw leven binnen in jezelf. Maar met het besef dat het traject precies 9 maanden heeft geduurd, heb ik voor mijzelf deze vertaling gemaakt…

Diepte
Een normale zondagavond. Ik maak voor mijn zoon (bijna 14) een kop thee. Het lepeltje dat ik in zijn mok heb gedaan is iets te klein, zodat deze ondergedompeld in de thee staat.

En dan hoor ik hem mompelen: “Nu weet ik zeker dat vrouwen geen diepte kunnen zien.” Proest…. Het is maar goed dat mijn thee nog te heet is om te drinken, anders had ik deze vast aan mijn lippen gehad en had ik mij goed verslikt…. “Hoe bedoel je dat, Milan?”

Jagen en besjes
“Nou”, vervolgt hij zijn betoog, ”bij geschiedenis hebben wij geleerd dat vrouwen geen diepte, afstand en snelheid kunnen inschatten. En dat is natuurlijk niet handig als je stenen of speren moet werpen tijdens de jacht. Daarom gingen de vrouwen besjes plukken terwijl de mannen dagenlang op jacht gingen. Eigenlijk heel logisch.” En hij gaat er gelijk ook heel stoer bij zitten om zijn punt te maken.

Ik moet echt enorm hard lachen, en voel mij opeens zwaar in de minderheid met aan mijn linkerhand mijn lief en aan de rechterkant mijn zoon. “Maar de besjes zijn toch ook heel belangrijk om te overleven?” probeer ik nog. “Ja hoor”, zegt hij. “Maar de mannen deden toch wel het echte zware werk en kwamen met heel veel vlees thuis, aan die besjes heb je natuurlijk nooit genoeg.”

Sisterhood
En opeens denk ik het te snappen: “Maar Milan, zou het misschien zo kunnen zijn, dat die vrouwen erg slim waren?” Hij schudt eens met z’n hoofd. Maar ik vervolg mijn gedachten: “Door hun mannen op pad te sturen met een ‘hele belangrijke’ taak hadden zij het rijk voor zich alleen. En daar, met al die vrouwen bij elkaar is sisterhood ontstaan, voor vrouwen zo veel belangrijker dan vlees.” Ik zie hem al kijken, komt zij weer aan met haar sisterhood…

En dan besluit ik hem nog een rechtse te geven: “Hé Milan, er zijn heel veel vegetariërs die heel goed zonder vlees kunnen leven. En er zijn maar weinig mensen die kunnen overleven zonder groenten en fruit 😉

Een brede glimlach verschijnt op zijn gezicht. “De thee is lekker, mam.”

Heerlijk, wat hou ik van deze jongen… <3 <3 <3

Wil je meer weten over PureNes? Like de FB pagina en blijf op de hoogte. Of schrijf je in via de nieuwsbrief op de homepage.

Circle of life

De dag dat een klein manneke deze aarde verlaat om aan een volgende reis te beginnen, terwijl in een ander gezin een klein manneke besluit dat deze dag een goed begin is om zijn aardse leven te beginnen. En dan komt ‘the circle of life’ wel heel dichtbij….

Vlak nadat ik het nare bericht van het verlies van het kleine ventje krijg, heb ik een sessie bij een vriendin van mij. Nu moet je weten dat ik niet heel makkelijk beelden krijg in een visualisatie, bij mij zijn het vaak woorden of gevoelens. Maar bij haar gebeurt er iets heel bijzonders:

Engel

Ik lig op de massagetafel en heel duidelijk zie ik opeens een gigantische engel achter mij met enorme vleugels. Ze brengt haar vleugels bij elkaar tot aan mijn hart en dat zie ik daarin een lief, klein jongetje liggen. Ze beschermt hem liefdevol met haar vleugels. En op dat moment beginnen de kerkklokken te luiden (in het echt). En bij elke klank zie ik hoe de engel en het jongetje steeds hoger en hoger gaan, totdat ik ze niet meer kan zien.

En als ik bij Miranda de deur uit ga, zie ik dit plaatje. En het is precies hoe ik het ervaren heb. Geertje van de Zijpp heeft deze tekening gemaakt en noemde het “Engel van de kinderen”. En ik weet: “Er wordt voor ons en onze kinderen gezorgd.”

Heaven is for real

Toevallig heb ik eerder deze week de film “Heaven is for real” gekeken, waarin een jongetje van 4 een bezoek brengt aan het leven hierna (en hiervoor 😉 tijdens een operatie. Een prachtige film die erg resoneert bij mij.

Sprookje van de dood

Een jaar of 4 geleden kwam ik namelijk in aanraking met het boek “Het Sprookje van de Dood” waarin het verhaal wordt verteld van hoe het zou kunnen zijn.

In een notendop gaat het boek erover dat we eigenlijk voor de conceptie al besluiten wat ons levensverhaal gaat worden. En dat we zelf onze leermeesters (voor alle lessen in het leven) uitkiezen. Als we geboren worden, zijn we alles vergeten. En we doen er alles aan om het ons in het aardse leven weer te herinneren.

Ik heb dit voor waarheid aangenomen. Omdat het mij vertrouwen en rust geeft. En natuurlijk doet dat niets af aan het verdriet en de machteloosheid die ik voel als ik meeleef met de ouders die hun kindje moeten missen. Die ze nooit meer kunnen knuffelen. Die het moeten doen met de herinneringen die dit bijzondere mannetje achterlaat. Letterlijk en figuurlijk hartverscheurend. Ik ben dankbaar dat ik mij niet kan voorstellen hoe dit moet voelen….

Daartegenover staat de blijdschap, het geluk en de onvoorwaardelijke liefde die ik voel als ik met mijn aandacht naar de kersverse ouders ga. De dag dat de liefde tussen man en vrouw tastbaar, voelbaar en zichtbaar wordt. Nog wennen aan elkaar, overspoeld worden door de liefde, kwetsbaar en zeker tegelijk. Opeens weten wat ècht belangrijk is…..

Voor iedereen die het op dit moment nodig heeft wens ik licht, liefde, vertrouwen en wijsheid.