Month: juli 2014

Stil…

stil

Ik ben te lang stil geweest na de crash van MH17. Terwijl het van binnen oorlog was. Heen en weer geslingerd tussen verbijstering, ongeloof, angst, verdriet, hoop, liefde, boosheid, frustratie.

Licht
De eerste dagen lukt het mij nog om licht en liefde te sturen naar deze ramp. Tv en radio zet ik niet aan. Noem het weglopen, maar ik wil en kan de beelden niet zien. Vanuit de hulpverlening heb ik geleerd: wat niet op je netvlies komt, kan er ook niet niet op blijven staan. Werkt voor mij prima.Normaal is Facebook voor mij een welkome afleiding. Lekkere luchtige berichten, genieten van mooie foto’s en uitspraken. En nu merk ik dat ik het luchtige niet meer opmerk. Dat ik alleen nog maar de zwaarte voel, dat ik doorklik op iedere mening.

Terwijl dit ervoor zorgt dat ik ook ga oordelen, iets wat mij geen mooier mens maakt kan ik je zeggen. Ik voel mijzelf daadwerkelijk verzuren.

Het lukt mij dus niet meer om enkel liefde en licht te sturen. En ik voel mij steeds zwaarder worden. Alsof blij zijn niet meer mag, alsof genieten een taboe is.

Schuldgevoel
Afgelopen week heb ik een paar heerlijke dagen gehad met m’n meiden in Vlissingen. En ik heb het niet op Facebook gedeeld, puur uit schuldgevoel. En mijn gevoel wordt bevestigd als ik hoor dat er op het moment geen entertainment is in de vliegtuigen uit respect voor de slachtoffers. WTF (sorry)! Moet je je voorstellen dat je op vakantie gaat met je gezinnetje en dat je nog even extra bewust wordt gemaakt van het feit dat er onlangs een vliegtuig is verongelukt. Over angst zaaien gesproken. Oh ja, en genieten, dat doen we niet meer. Want dat is respectloos voor de slachtoffers. En weer voel ik verdriet en frustratie.

Genieten
Ik deel het in mijn omgeving. Ik blijk hier niet alleen in te staan. We zijn het erover eens: genieten moet, genieten mag, haal alles uit het leven en geniet nooit, maar dan ook nooit met mate.En ik heb het geluk dat ik nu een weekend weg ga met m’n gezin. En terwijl ik dit schrijf in de auto merk ik dat hoe verder we wegrijden, hoe lichter het wordt…

Liefs, Agnes

Licht

Van weerstand naar overgave


Yoga posture

Sinds vanmorgen ben ik weer een inzicht rijker. En ervaren waar het lijf allemaal toe in staat is als weerstand en oordelen verdwijnen. En dat allemaal tijdens een niet geplande yogales…..

Ik kom aan bij de les meditatieve yoga, die niet doorgaat, Vandaag wordt het hatha yoga. In eerste instantie vind ik het jammer, maar vrij snel daarna weet ik dat dit soort dingen niet zomaar gebeuren.

En ik denk : “Oke, laat maar komen.”

Het is een les met heel veel stretch oefeningen voor de benen. En dan te weten dat vooroverbuigingen en torso’s niet mijn favoriete bezigheden zijn. Hetgeen nog zachtjes uitgedrukt is.

Maar goed, ik heb net een Women’s Way weekend achter de rug met als thema love en selflove dus ik besluit heel lief te zijn voor mijzelf.

Weerstand

Normaal gesproken- en zo ook deze ochtend-  voel ik bij de minste vooroverbuiging al een irritante, brandende pijn aan de achterkant van mijn benen. En ik veroordeel mijzelf daar vaak over. Mijn Miss Perfect zegt dan dingen als: Waarom kan ik het nu niet zo ver als zij, waarom ben ik niet leniger, pffff…. jeetje wat ben ik een stijve plank.

Lief voor mijzelf

Maar vanmorgen niet. Want ik ben lief voor mijzelf. En ik accepteer mijn lijf. En ik accepteer mijn beperkingen. Nee, niet alles is even soepel, jammer dan.

En dan merk ik opeens iets bijzonders: De pijn in mijn benen wordt langzaam minder, en bij een volgende uitademing kom ik zelfs een klein stukje verder. Nu had ik er wel van gehoord dat je jezelf in de weg kan zitten bij dit soort oefeningen, dat weerstand de meeste pijn veroorzaakt en meer van dit soort dingen.

Overgave

Maar nu ervaarde ik het echt zelf. En ik merk dat ik in mijzelf glimlach, waardoor er nog meer ruimte in mijn benen komt. En waardoor ik nog meer in de overgave kan gaan. Wat een waardevolle les voor mij.

Yoga-Beach

En nee, het lukt mij nog steeds niet om mijn benen in mijn nek te leggen.

Maar ik weet wel dat als ik vriendelijk blijf voor mijzelf dat de weerstand verdwijnt, er meer ruimte komt en dat ik er ook nog eens veel plezier aan beleef.

Goh, het lijkt het echte leven wel…. 😉

 

Dit gaat niet over mij

Ontvangen_handenOntvangen, het lijkt iets gewoons, tot het moment dat je beseft dat ontvangen op verschillende manieren kan. En dat ècht ontvangen zo mooi is, zo mooi voelt en zoveel moois creëert. En dat als je ècht kunt ontvangen, het echte genieten kan beginnen…..

Zomaar 2 voorbeelden op een doodgewone woensdagmorgen: Een vrouw zegt tegen een andere vrouw: “Wat heb je een leuke slippertjes aan!” En dan hoor ik de ander zeggen: “Oh, die komen gewoon bij de Bristol vandaan hoor!” Nog geen 5 minuten later bij 2 andere vrouwen: “Jeetje wat zie jij er mooi bruin uit zeg!”  “Oh vind je? Eh, nou dank je wel….. geloof ik.”

En iemand is mij net voor door te zeggen: “Die mag je ontvangen hoor…”

Ontvangen

Wat is dat toch met ontvangen? Waarom is het toch zo lastig om te ontvangen? De laatste keer dat ik weer bewust ervoer hoe lastig, was ongeveer een maand geleden. Toen stond opeens deze tekst op mijn Facebook prikbord:

Dankjewel Agnes Geense, voor je aanwezigheid en onze fijne, inspirerende gesprekken! Woman energy! Soul sister! Xx

En terwijl ik het lees denk ik: “Dit gaat niet over mij.” En ik merk dat ik het buiten mijzelf plaats. Waardoor ik mijzelf en ook de ander tekort doe. En ik adem bewust in en weer uit en ontvang. En ik schrijf:

“Poeh… Ik voel een nieuw blog aankomen…. Iets over ontvangen …. Thank you beautiful woman!”

Vervolgens word ik de week erop verrast door mijn man. We zijn die dag 10 jaar getrouwd en hij heeft een dagje en nachtje weg geregeld. Op het moment dat ik het hoor ben ik vooral praktisch bezig. Is alles wel goed geregeld? Waar gaan we dan naar toe? Welke kleding moet ik inpakken? Miss Controlfreak vervult haar taak op zo’n moment fantastisch, maar voor de gulle gever natuurlijk niet heel fijn. En ik besef mij dat ik het gewoon lastig vind om te ontvangen. Waar Miss Unworthyness nog even om de hoek komt: Wie ben jij nou om……. En Miss Guilty: ja maar dan moeten er andere mensen voor jouw kinderen zorgen…

Fuck it! Ontvang!

En het lukt mij om mijn Misses even op de gang te zetten en te beseffen dat ik mag ontvangen. En terwijl ik het ontvang, merk ik dat ik er dan pas echt van kan genieten. Zo fijn!

Ontvang en geniet

Ik ben mij er van bewust dat er zoveel dingen te ontvangen zijn. Die zomaar op je pad komen. Dat de zon gaat schijnen, net op het moment dat ik wil gaan hardlopen. Dat er een vogel bij mij komt zitten terwijl ik dit aan het schrijven ben, dat er spontaan een kopje thee wordt neergezet, een knuffel van een van mijn kinderen. Soms kan het zoveel zijn dat ik het gevoel heb dat ik uit elkaar spat. Een volledig gevoel van dankbaarheid, daar word ik heel gelukkig van. En dit alles als gevolg van volledig ontvangen.

Hoe dan te ontvangen?

Dit is een kwestie van oefenen. Ten eerste: Als je merkt dat je een compliment teruggeeft of het kleiner maakt dan het bedoeld is. Of als je van plan bent om dit te gaan doen. Blijf op zo’n moment vriendelijk naar je zelf. Zeg tegen de gever: “Wacht even hoor” en misschien wel: “Wil je het nog een keer zeggen?” ;-). En hoor dan de woorden, zie de persoon voor je en voel dat het gemeend is en dat het daadwerkelijk over jou gaat. En adem in….. adem uit…. En zeg tegen jezelf (of hardop) “ontvangen”.

Een andere oefening om te ontvangen is het volgende:

genietenSchrijf aan het einde van elke dag 3 dingen op waar je dankbaar voor bent. Het zorgt ervoor dat je bewust blijft van alle mooie dingen in het leven en dat je de grote en de kleine dingen in het leven ontvangt en er dan ook bewust van geniet.

‘Toevallig’ wordt er nu een dankbaarheidsketting binnen Facebook verspreid, precies waar deze oefening over gaat. Laat het mij weten als je mee wilt doen, dan ‚tag’ ik je….

https://www.facebook.com/purenesnl

Succes, en vooral heel veel plezier met ontvangen.

Heel veel liefs,

Agnes